ما در دوچرخه شماره 454 در صفحه 01، درباره این کشور و جنگهای داخلی اش صحبت کرده بودیم. آن زمان سال 8002، برای این کشور سال جنگ پیشبینی شده بود و الآن هم همان جنگها مطرح است با این تفاوت که ارتش این کشور منطقههایی را از شورشیها پس گرفته است. سریلانکا که درست در انتهای جنوب هند و در سمت غرب آخرین قسمت از خاک آن قرار دارد، بخشی از «شبه قاره هندوستان» محسوب میشود. شبه قاره هندوستان از کشور های بنگلادش، هند، پاکستان و سریلانکا تشکیل شده است. این کشورها، فرهنگ، اعتقادها و جامعهای شبیه به هم دارند . به خاطر شکل جغرافیایی خاص این جزیره گرمسیری به آن «گوشواره هند» هم میگویند. نام قدیمی سریلانکا، سیلان بود و هنوز هم مهم ترین محصول کشاورزی آن با نام چای سیلان شناخته میشود. این جزیره زیبای گرمسیری، 65 هزار کیلومتر مربع مساحت و21 میلیون نفر جمعیت دارد که
69 درصد آن بودایی هستند. این کشور در قرن 17،مستعمره پرتقال و هلند بود و در سال 1815 به اشغال انگلیس در آمد. سریلانکا تقریباً هم زمان با هند و در سال 1948به استقلال رسید. پایتخت رسمی سریلانکا «جایاواردنپورا» است، ولی معمولاً شهر تجاری «کلمبو» را به عنوان مرکز آن می شناسند.
احتمالا فکر میکنید یک کشور کوچک وکم جمعیت که بیشتر مردم آن هم کشاورز هستند، نباید مشکلات سیاسی زیادی داشته باشد، ولی مهم ترین گروه شورشی این کشور. یعنی «ببرهای تامیل»، از حدود 25 سال قبل در حال جنگ با حکومت مرکزی هستند و قسمتهایی از این کشور را در اختیار خود دارند. پایتخت ببرهای تامیل شهر «کیلینوکی» است. در سال 2002 بین ببرهای تامیل و دولت مرکزی قرارداد آتشبس امضا شد و زمان آن در ابتدای سال 2008 به پایان میرسید. از سال 2005 درگیری های محلی شروع شد. یک سال است که دوباره جنگ داخلی شدت گرفته و کشور به دو منطقه شورشیان و نیروهای دولتی تقسیم شده است. شهریور امسال، شورشیان با هواپیماهای کوچک به پادگان ارتش حمله کرده و آن را بمباران کردند. ارتش هم به منطقه شورشیان حمله کرد و تا آذر ماه به نزدیکی شهر کیلینوکی رسید. در نیمه دی ماه، ارتش منطقه ببرهای تامیل را محاصره کرد و وارد آن شد. شورشیان حدود ده سال است که کنترل این منطقه را به عهده داشتند. جنگ داخلی سریلانکا تا به حال باعث کشته شدن بیشتر از 70 هزار نفر شده است.گوشواره هندوستان اگر چه زیاد بزرگ نیست، مدت هاست که مثل دیگر نقاط شبه قاره دچار ناآرامی داخلی است.